พระโคโบไดชิคูไค (774-835)

เป็นนักบวชระดับสูงและเป็นผู้ก่อตั้งนิกายชินกอนชู ในช่วงต้นสมัยเฮอัน เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางว่าเป็นซุปเปอร์สตาร์แห่งโลกพุทธศาสนาในญี่ปุ่น

คูไค เกิดที่เขตทะโดะเมืองซานุกิ [ปัจจุบันคือเมือง เซนทสึจิ จังหวัดคางาวะ] เมื่ออายุ 15 ปีได้ไปเล่าเรียนที่เกียวโต และเมื่ออายุ 18 ปีได้เข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยของรัฐบาลเพื่อเป็นข้าราชการชั้นสูง แต่เขาได้เริ่มสนใจในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากจึงลาออกจากมหาวิทยาลัยไปเข้าป่าเพื่อปฏิบัติธรรมบำเพ็ญเพียร

ผลจากความพยายามในการบำเพ็ญเพียรที่ภูเขาโอทากิที่ตั้งอยู่ในเขตอาวะ (ปัจจุบันคือจังหวัดโทคุชิมะ) และ มุโระโทซากิ ในเขตโทะสะ (ปัจจุบันคือจังหวัดโคจิ) ทำให้เขาได้พบกับพระธรรมคำสอนไดนิจิเคียวหรือมหาไวโรจนสูตร และเริ่มปฏิบัติธรรมตามคำสอนนั้น กล่าวกันว่า ในอดีตมีนักพรตที่ติดตามเส้นทางของ คูไค หลังจากที่ท่านถึงแก่กรรม เรียกว่า “โอะเฮนโระ” คือการไปแสวงบุญที่วัด88แห่งรอบเกาะชิโกกุ ซึ่งยังคงมีปฏิบัติกันอยู่จนถึงปัจจุบัน เพื่อระลึกถึงคูไค
ในปีค.ศ.804 คูไค ได้เดินทางไปยังเมืองจีนเพื่อศึกษาพุทธศาสนาและได้รับคำสอนที่ทันสมัยสุดในยุคนั้นจากพระอาจารย์ฮุ่ยกัวแห่งวัดชิงหลง ณ เมืองฉางอัน [ปัจจุบันคือ ซีอาน] หลังจากกลับมาที่ญี่ปุ่น คูไค จึงได้เปลี่ยนจากพระธรรมดากลายเป็นพระผู้เชี่ยวชาญนิกายวัชรยานของญี่ปุ่น ในปีค.ศ. 816 คูไค ได้รับอนุญาตให้สร้างวัดบนภูเขาโคยะซัง และต่อมาได้สร้างวัด คงโกะบุจิและก่อตั้งนิกายชินกอนชูขึ้น และได้รับพระราชทานวัดโทจิในเกียวโตจากจักรพรรดิซางะ จากนั้นเขาก็ได้กำหนดให้ วัดคงโคบุจิ ในโคยะซัง และวัดโทจิ เป็นสำนักงานใหญ่ของพุทธศาสนานิกายชินกอนชูและทำกิจกรรมเผยแผ่ศาสนาพุทธ ต่อมาก็ถึงแก่กรรม ณ โคยะซัง ในปีค.ศ.835 ในเวลาต่อมาจึงได้รับการตั้งสมญานามหลังมรณกรรมว่า พระโคโบไดชิจากจักรพรรดิไดโงะ

คูไคนอกจากจะเป็นพุทธศาสนิกชนแล้ว เขายังเป็นนักอักษรวิจิตร วิศวกรโยธาปรับปรุงสระน้ำมันโนะจนเสร็จ และเป็นนักการศึกษาซึ่งได้เปิดสถานศึกษาเอกชน โซเกอิ ชูจิอิน จนเป็นที่เคารพนับถืออย่างกว้างขวางจากผู้คนตั้งแต่ผู้มีอำนาจไปจนถึงประชาชนทั่วไป และเป็นที่รู้จักในนาม “โอไดชิซัง” ยังคงมีร่องรอยสถานที่และนิทานพื้นบ้านที่เกี่ยวข้องกับคูไคอยู่ทั่วประเทศญี่ปุ่น และที่โอตสึ ก็ยังมีตำนานเล่าขานสืบทอดมาในที่ต่างๆ เช่น หุบเขาชิชิโทะบิ, วัดทะจิคิคันนง และวัดอิชิยะมะเดระ เป็นต้น