เอ็นโนะเงียวจะ

นักพรตบนภูเขาในช่วงปลายศตวรรษที่ 7 ได้รับความเลื่อมใสในฐานะผู้ก่อตั้งลัทธิ “ชูเก็นโด”
ลัทธิชูเก็นโดคือศาสนาที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของญี่ปุ่น เกิดจากการผสมผสานระหว่างอิทธิพลความเชื่อเรื่องการบูชาขุนเขาและหลักปรัชญาลัทธิเต๋า “องเมียวโด” กล่าวคือ นับถือธรรมชาติคือเทพเจ้า และปรากฏตัวตนเป็นพระ และหากบำเพ็ญเพียรอย่างหนักบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์จะสามารถสั่งสมพลังเหนือธรรมชาติเพื่อช่วยปลดเปลื้องทุกข์ให้แก่มนุษยชาติได้ บริเวณเทือกเขาโอมิเนะตั้งแต่เขตคุมาโนะจนถึงเขตโยชิโนะ คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เอ็นโนะเงียวจะได้บุกเบิกไว้
นักพรตเอ็นโนะเงียวจะ เกิดที่เมืองคัตสึรางิโนะคามิโนะโคริ จังหวัดยามาโตะ (ปัจจุบันคือเมืองโกเซะ จังหวัดนารา) เมื่ออายุได้ 17 ปี เขาสามารถท่องคาถาคูจาคุเมียวโอได้ ต่อมาก็ขึ้นเขาเพื่อจาริกแสวงบุญบนภูเขาอย่างหนัก โดยห่มกายด้วยเชือกฟาง และกินผลหมากจากต้นไม้เป็นอาหาร จนในที่สุดขณะที่อยู่บนภูเขาคินปุเซ็นในเขตโยชิโนะ เขาได้รับคำสอนจาก“เทพเจ้าคงโกซะโอไดกอนเก็น” และได้ก่อตั้งลัทธิชูเก็นโดในเวลาต่อมา และมีตำนานเล่าสืบขานมากมายว่า เขามีพลังจิต สามารถวิ่งผ่านป่าเขา บินบนท้องฟ้าและ สื่อสารกับภูตผีและเทพได้

หลังจากที่เอ็นโนะเงียวสิ้นบุญ ต่อมาในช่วงปลายสมัยเฮอัน ลัทธิ“ชูเก็นโด” ได้นำความเชื่อและแนวปฏิบัติแบบ วัชรยานมาใช้ ชูเก็นโดนิกายชินกอน และตั้งชื่อว่า “นิกายโทซัง” ส่วนชูเก็นโดนิกายเทนได ได้รับการสืบทอดต่อโดย พระจิโชไดชิเอนชิน ผู้ที่บูรณะฟื้นฟู “วัดมิอิเดะระ”และเรียกชื่อต่อมาว่า “สำนักฮนซัง” ปัจจุบันด้านหน้าของอาคารปฏิบัติธรรมเกียวจะ ในบริเวณวัดมิอิเดะระ จะมีรูปปั้นพระเอ็นโนะเงียวประดิษฐานอยู่ และในเดือนพฤษภาคมของทุกปีจะมีพิธีบูชา “งานทำบุญฮองซังไซโตไดโกะมะคุ” พิธีที่นำแผ่นไม้โกมะซึ่งเขียนคำอธิษฐานขอพรมาเผาเพื่อขอให้พรนั้นประสบผลสำเร็จ ）