ชุนนยู ไนกุ (890-953)

เขาเป็นพระนิกายชินกอนชูสมัยเฮอัน และเป็นหลานชายของ ซึงาวาระโนะมิจิซาเนะ

เขาได้ออกบวชที่วัดโทไดจิและฝึกปฏิบัติธรรมตามนิกายชินกอนชู โดยรับคำสอนของพระคังเกน ศิษย์ของพระริเกนไดชิโชโบ ซึ่งเป็นผู้บูรณะวัดอิชิยะมะเดระ และต่อมาในพิธีเด็นโปคันโจที่จัดขึ้น ณ วัดฮันเนียะจิ เขาได้รับการสถาปนาจากพระคังเกนให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดไดโกะจิ อย่างไรก็ตามชุนนยูได้ปฏิเสธอย่างหนักแน่นโดยอ้างเหตุผลด้านสุขภาพและขอแยกตัวอยู่ในวัดอิชิยะมะเดระ เขาอุทิศตนเพื่อศึกษาและฝึกปฏิบัติธรรมแบบประสบการณ์ลึกลับตามแนวพุทธศาสนาแบบวัชรยาน ด้วยการทำสมาธิที่แน่วแน่ของเขา ทำให้เขาเป็นที่เคารพนับถือและมีผู้คนมากมายมาเยี่ยมเยือนเพื่อเรียนรู้จากเขา

ในปีค.ศ. 921 พระคังเกน พระอาจารย์ของเขาได้รับคำสั่งจากจักรพรรดิไดโก ให้ไปยังสุสานของโคโบไดชิเพื่อถวายเสื้อผ้าและตำแหน่งไดชิ แก่ พระโคโบไดชิแห่งภูเขาโคยะซัง โอคุโนะอิน ชุนนยูจึงร่วมเดินทางไปกับพระคังเกน ในระหว่างพิธีเปลี่ยนเสื้อผ้าของรูปปั้นของพระโคโบไดชิว่ากันว่า มือของชุนนยูไปสัมผัสถูกเข่าของพระโคโบไดชิและมีกลิ่นหอมติดมือมาและกลิ่นนั้นมันไม่เคยจางหายไปตลอดชีวิต นอกจากนี้ กลิ่นหอมนี้ยังติดไปอยู่ที่พระธรรมคัมภีร์ที่ชุนนยูเก็บรักษาไว้ ด้วยเหตุนี้จึงมีชื่อเรียก พระธรรมคัมภีร์นี้ว่า นิโออิโนะโชเงียว หรือ พระธรรมคัมภีร์ที่มีกลิ่นหอม ซึ่งปัจจุบันถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่าที่เก็บรักษาไว้ในวัดอิชิยะมะเดระ